هنر درمانی چیست؟
هنر درمانی یک رویکرد درمانی است که روان درمانی و هنر را ادغام می کند. این درمان به ما کمک میکند تا احساسات خود را کشف کنیم و با تقویت عزت نفس و افزایش خوداگاهی باعث کاهش اضطراب و مشکلات شویم. هنر درمانی شکلی از ” درمان بیانی” است که از هنر برای تشخیص و درمان اختلالات سلامت روان استفاده می کند. هنر درمانی برای افراد در تمام سنین موثر است. با این حال، به دلیل توانایی هنر در انتقال افکار و احساسات بدون مبادلات کلامی پیچیده برای کودکان میتواند بسیار مفید باشد.
همه ما در طی روز احساسات جدیدی را تجربه میکنیم، از غم و اندوه و اضطراب تا قطع ارتباط، تنهایی و بیحوصلگی. جای تعجب نیست که در دنیای پیچیده و مدرن امروزی همه ما در شرایط ناامن روحی و فکری قرار داشته باشیم. در حالی که بسیاری از ما درگیر درمان های مختلف و راه هایی برای کاهش استرس و مدیریت احساسات آنها هستیم میتوانیم با رویکرد هنردرمانی احساسات و هیجانات را شناسایی و به مدیریت آن کمک کنیم.
«وقتی درگیر حالتهای مختلف احساسی شده باشیم ، در نیمکره راست هستیم و در قسمت پایین مغز قرار داریم، و بالا رفتن از آن سخت میشود. وقتی از دستان خود برای ساختن هنر استفاده می کنیم، نیمکره چپ خود را تحریک می کنیم تا فعال شود. در همین حال، ما یک احساس درونی را به یک اثر هنری بیرونی تبدیل میکنیم، که میتوانیم با دیدن آن، جدا از آنچه که هستیم به آرامش برسیم.
هنر درمانی یک روش درمانی است که از هنر به عنوان وسیله اصلی برای بهبود وضعیت روانی یا جسمی فرد استفاده میکند. با بهرهگیری از هنرهای مختلف از جمله نقاشی،نمایش، موسیقی و … فرد میتواند ارتباط عاطفی خود را با احساسات خود و دیگران بهبود بخشد و برای آرامش خود به قوت بیشتری برسد. هنر درمانی به عنوان یک روش درمانی کارآمد و پرطرفدار شناخته شده است و در بسیاری از بیمارستانها، مراکز درمانی و رویدادهای سلامتی مورد استفاده قرار میگیرد.برای هنر درمانی لازم نیست یک هنرمند با تجربه باشید و یا نگران خوب یا منطقی بودن کارها باشید.
هنر درمانی احساسات،بازسازی خاطرات،ترسیم و الگوسازی از دوران کودکی مهمترین کاربردهای هنردرمانی در سلامت روان میباشد.
انیمیشن میتواند ابزار قدرتمندی برای مراقبت از سلامت روان باشد.بیان بصری افکار و احساسات برای هر فردی در هر گروه سنی کمک کننده است.
انیمیشن وینی پوه Winnie the Pooh، انیمیشنی کودکانه با ژانر کمدی و ماجراجویانه است. پوه خرسی چاق و مهربون و ماجراجو با یه تیشرت قرمز کوتاه که همیشه دنبال عسل میگردد. وینی پوه دوستان زیادی دارد، کریستوفر رابین Christopher Robin پسر بچه دوست داشتنی، تایگر Tigger یه ببر باهوش، کانگورو بامزه به اسم کانگا Kanga ،پیگلت Piglet یه خوک صورتی کوچولو و ایور الاغ خاکستری که همیشه غمگین و ناراحت است…
اما به نظرتون شخصیت های این داستان به چه شکلی با هم رفتار میکنند؟ چه مشکلاتی دارند و چرا اتفاقات غیر منتظره ای براشون پیش میاد؟
خوک صورتی پیگلت : اختلال اضطرابی
پیگلت دوست پو، زمان زیادی را صرف «نگرانی بیش از حد» درباره «تعداد زیادی از چیزها» میکند و «کنترل ترسها برایش مشکل است». کسانی که بیشتر شبیه پیگلت هستند، ممکن است تمایل داشته باشند “بیش از حد فکر کنند و در حلقه های افکار منفی گیر کنند” یا “بدترین ها را انتظار داشته باشند، حتی زمانی که هیچ دلیل ظاهری برای این کار وجود ندارد.”
“اضطراب همیشه همراه اوست و او را در طیف گسترده ای از موقعیت ها ناراحت می کند.”
«او اغلب پیامدهای منفی را پیشبینی میکند و به این دلیل که بسیار ترسیده است دچار لکنت میشود.
کریستوفر رابین: کریستوفر رابین نشانه هایی از اختلال اسکیزوفرنی که یک اختلال سلامت روان را نشان می دهد. از آنجایی که او معتقد است میتواند با حیوانات صحبت کند و «دنیای فانتزی کاملی را که فقط خودش در آن زندگی میکند» ایجاد کرده است. افرادی که از اسکیزوفرنی رنج می برند، احتمالاً در هنگام تنهایی صداهایی را می شنوند و «تغییراتی در حافظه، هوشیاری و ادراک» دارند.
پوه: اختلال کمبود توجه (ADD)
خرسی که به عنوان «حواسپرت، فراموشکار، بیتوجه و بینظم» توصیف میشود.
این شخصیت بهراحتی در دنیای خودش گم میشود و مسیر کاری که انجام میدهد گممیکند، به دلیل «توجه کم» و «رفتارهای وسواسی» که دارد.
«تلاشهای پو برای رسیدن به آنچه میخواهد، تکاندهنده و ضعیف است. وقتی چیزی را که میخواهد (مثلاً عسل) به دست میآورد، همچنان خود را تا حد اشباع بیش از حد تحریک میکند (یعنی پرخوری).
“پوه مهربان و خوش نیت است، اما در محدوده عملکرد شناختی عادی نیست.”